Teddy Fosse Lancelot - intervjuet

Teddy Fosse Lancelot

  Aftenpotten ved utskremt motarbeider Martin Myrsprekken har i månedsvis forsøkt å bli innvilget audiens og intervju hos verdens første hund som har mottatt Nobelprisen. Endelig!

For enkelthets skyld; intervjuer forkortes M, HM Teddy Fosse Lancelot som T:

M: Korleis ...
T: Styste tystnad! Eg kvitla og knota på naudnorsk frå Noregs mållag, men dokk og dykk lyt spørja på bokmål, grautmål eller bokøl!
M: Greit, nå som du har mottatt den gjeve prisen, hva skal du gjøre nå?
T: Toskeauge og tyske-torsk e dykk! Tufsur og dustur! Kva e ska gjæra? Gje mig og me ein bønne, dykk betente, besudla bondeknøl! Kven gav deg løyve til å spørju slikur og slikk latterlege spyremøl? Sjølvklart skal e strutla og supa. Mykje suppe, mykje saup. Meir enn einkvan. Koffer kan ikkje eg og e få nyta apenasjur korleis eg vil i og utanfor apebur samt kvila me som ein kvært eller kvart gutekvalp på Kringsjå og Sjådokk omkring? I løyndom! Eg vil vara, vorte og varta for mig sjølve. I Glotten min på Glefsen. Eller i Wien med meine og mine wunderbare wienerpølsa. Eller gnafsa komle og kringla ikring Karmøy. Jau, og eg drauma om å værta ein vatnhund attåt havet med mitt kjøtbein. Nyss som «Gamle guten ved havet» av Henning Hemingway. Kva e hav utan å spørja kvifor eller koffer. Kvisleis blei det blått og blaut? Kva e kjøtbein utan marg. Korleis blei beinur så kvitt eller brunt og så hardt? Og ka e til døme ku eller hund utan føter? Heve dei og yss fådd godarta munn- og klovsjuke? Kor langt e det frå himmel til helvete?

M: Dype tanker dette. Skal du skrive mer da?
T: Tusentufs med tystnad! Ka gjær ein fesk med vatnskrekk? Vertur skrukkur som tørrfæsk eller klæppfæsk? Nei, feskur lyt berre svauma, det finnast kvarken syke feske ellur freske psykologur der under vatn. Eg skal sjølvklart, klart som glasmaneta, skriva, skreva og skrifta til eg krepsa og kryp inn i mørkje og penalet. «Das ultimate Petter Dass penalty» som det heita på så ymse språk og sprik.
M: Du kom innom skriftemål. For lengst konvertert til katolisisme samt avholdshund?
T: Fyyy! Grafsa i personlege løyndomer heve dykk! Eg hata katteskinn, men eg lyt halda av hundar så mykje eg sjøl kvil. Eller vil. I kvart fell hun-hund.
M: Beklager. Men hestehalen din, når begynte du ...
T: Styste tystnad! Katteklor og kråkeskinn! Mit andlete og attenden e ikkje krøkje korkje hæst. Kan dokker ikkje sjå storleiken samd tiurleiken på mi hundehale? Mykje kjensle og kjærleik lig og legg der og derunder. Be om orsak ein gong til - annsleis lyt det verta rettsak og dokker grønsak!

(Idiot-journalist!)

M: Unnskyld. Så du skal fortsette å skrive. Har du noe spennende på tapetet?
T: Endeleig, surdeig og butterdeig ein førenuftig førespurnad! Men jau! Eg ha heve og spruta ut romana, drama, drøymur, diktur, bokur for gamul, gammal og grå, gamalost samd augentyr fyr børn, men ikkje for bleiebørn. Dei stinkur! Det har vorte Monologen, Trilologen, Tra-la-la og Septikklogen. Til dømes og dømedag. Men aldrig, langdryg og aldrig atter ein gong har e skreva kvarken eller kvantekvark fyr, innfør eller mot Logen. Altså Kongelogen, Ridderlogen, Ridderost, Noregs lugger or andra lagnader. Men me lyt undrast koffer og kvifor ...

M: Men så, hva kan vi nå forvente etter Nobelprisen i litteratur?
T: Litteratyr? Domskapens og dompappens pappkartong, døkk heve værte eit sprøyte sprut klin kokos gale gjøkur - koko! Eg fekk heve prisen for min romanske roman «Lite tur»!! Om styste fornedring av hundar, dei fir og fyrbeinte stakkarane som aldreg fekk gjenge på eit skjekkelig antall lufte- og nitrogentura med tull og tant og fjas og sniff ein einaste dag! Dei som labbar rundt på stogegolvet for lut og kaldkokt vatn, verte sitande innfør, fekk berre glyta ut vindauge eit naudsynt augneblink, dei som ikkje fek, føkk eller fåkk kjøtbein, kjøtdeig, lamma lammekjøt, lammalår eller andre godiser kvart bidige kvarte kvarter! Dei som slit med einsamde okk nytårsrakettangst - akk! Det lyt kjøthuvuder som dykk snart snarast fatta, og dokk får førebu dykk for sjokkerande heite, jau nærast sagt heimebrente nyingar. Og bondeanger attåt om eg må få bjeffa det sjølve. Hm. Det vorte jo i så fall og fell verta i fremtida det då, om ho så kjem. Men med stor vonleik, hugverk og hovudverk trur e dykk lyt sjå føre dykk til døme titlar som «Ingen tur, berre utur». Sjå berre korleis unge hundar heve vorte eller værte sjåande ut for augneblinken i vår vatnvittige verd:

(Dagens ungdom)

M: Urovekkende. Dette med nynorsk forresten, kan du utdype hvorfor du skriver på det kontra riksmål?

(lang Fosse-pause)

T: Mellem yss, oss, US Ulysses og ytterleg talrike lovnader tel verdas ende heilt konfidante og Dante Alighieri, så helpe og valpe me Gud?
M: Vel ...

(Fossefall ...)

T: Sannheten er at jeg hater nødnorsk, verste mølet på jorden! Riksmål for alle sedlene her i hundegården. Være seg rubler, pesetas eller dollares! Men kan hende jeg mottar en ny pris hvis jeg konverterer til samisk, hvem vet?
M: Men hvorfor ...
T: Fordi det er enkelt å få en pris når man skriver på krisenorsk! Og så lenge vi er i live, så er vi ikke altfor stive! Alle later som de forstår, men ingen fatter et pjatt av Piafs «Parle-vouz francais?», eller var det «je ne regrette rie»? Eller min prosa. Den siste forstår jeg minst av alle! Verden vil bedras, og derfor fikk jeg prisen, jeg; c’est moi; «Teddy the great Pretender»! Åh ja, honoraret mitt for dette intervjuet kan dere skjenke Kirkens Hundemosjon.

(Intervju avsluttet)

For forrige innlegg, klikk her. For neste, klikk her. For forrige historie (del 1 av 2) om HM Teddy Lancelot, klikk her. For neste intervju av HM Teddy Lancelot, klikk her.

Kilder: Aftenpotten, Martin Konfucius Struts: «En gal manns memoarer», nesten utgitt på De Gyldne Oasers Forlag, Abidjan. Fotografi © Teddy Lancelot, c/o matfar og matmor med familie.